ارزیابی وزوز گوش

تینیتوس یا وزوز یک صدای درونی است که در سر یا گوش احساس می‌شود. در محیط پیرامون، این صدا وجود ندارد و اکثر مواقع توسط اطرافیان بیمار نیز شنیده نمی‌شود. وزوز یکی از شایع‌ترین نشانه‌هایی است که همراه با کاهش شنوایی و اختلالات مربوط به گوش یا سازوکارهای عملکردی بدن مانند افزایش فشارخون مشاهده می‌شود. این علامت به صورت‌های مختلف بروز می‌کند و هر بیمار تجربه‌ای خاص از صدا را گزارش می‌کند. شکل‌های مختلفی که توسط افراد بیان در ارزیابی وزوز گوش می‌شود شامل اصواتی نظیر صدای سوت، جیرجیرک، صدای هیس مانند، صدای باد، زنگ و … می‌باشد.

وزوز گوش می تواند همراه با کم شنوایی یا بدون کم شنوایی رخ دهد. در اغلب موارد، وزوز گوش با اختلال حساسیت بیش از اندازه به صدا نیز همراه می باشد. در این حالت، فرد مبتلا نسبت به صداهای نسبتا بلند واکنش نشان می دهد و ممکن است شدت وزوز گوش او افزایش پیدا کند.

اگرچه وزوز اختلالی است که عموما در بزرگسالان دیده می شود، اما افراد در تمامی سنین می توانند آن را تجربه کنند. وزوز گوش به خودی خود یک بیماری محسوب نمی شود بلکه معمولا علامتی از یک بیماری زمینه ای می باشد.

هنگام ارزیابی وزوز گوش، شنوایی شناسان از مجموعه ای از آزمایشات تکمیلی استفاده می کنند. در حالی که در حال حاضر هیچ راهی برای آزمایش عینی وزوز وجود ندارد، پروتکل‌های متعددی برای اندازه‌گیری درک ذهنی بیمار از صدا، زیر و بمی و حجم وزوز وجود دارد. به طور خاص، ادیولوژیست ممکن است موارد زیر را ارزیابی کند:

تطابق صدای وزوز گوش: با ارائه صداهای مختلف، ادراک صدای وزوز گوش بیمار ارزیابی می شود. همچنین ادیولوژیست ممکن است زیر و بمی صدا را تنظیم کند و یا صداهای چندگانه را برای ارزیابی دقیق از وزوز ایجاد کند. تطبیق صدا یک پایه مهم برای درمان های بعدی مدیریت وزوز گوش است که اغلب این روند درمانی، برای هر بیمار متفاوت است.

حداقل سطح پوشاندن (MML): عبارت است ازحداقل میزان نویزی که با ارائه آن، وزوز گوش قابل پوشاندن می شود. با تعیین حداقل سطح پوشانندگی صدا، میزان بلندی صدای وزوزگوش در بیماران قابل شناسایی خواهد بود. البته این روش در پوشش صدای وزوز گوش و صدا درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

سطح ناراحتی بلندی صدا (UCL): صدایی که در آن صدای خارجی برای بیمار ناخوشایند یا دردناک می شود. این اندازه گیری امکان صدا درمانی و سمعک را به عنوان درمان های بالقوه وزوز گوش نشان می دهد. تعیین سطوح ناراحتی بلندی صدا به ویژه برای بیماران مبتلا به هایپراکوزیس، حساسیت شدید به صدا، مهم است.

تست هایی برای اندازه گیری بار وزوز گوش:

وزوز گوش فقط بر شنوایی تأثیر نمی گذارد؛ بلکه می تواند باعث ایجاد مجموعه ای از پیامدهای منفی ذهنی، شناختی و فیزیکی شود. تفاوت بین این که وزوز گوش یک مشکل جزئی یا اصلی برای بیماران باشد، کمتر به میزان بلندی وزوز گوش مربوط می شود، بلکه بیشتر به نحوه تأثیر وزوز بر سایر جنبه های زندگی بیماران مربوط می شود. به منظور تعیین میزان اثرات و پیامدهای رفتاری ناشی از وزوز گوش، پرسشنامه های استانداری طراحی شده اند. از جمله عبارتند از :

  • پرسشنامه شاخص آزاردهندگی وزوزگوش (THI: Tinnitus Handicap Inventory)

این پرسشنامه مربوط به عارضه وزوزگوش به عنوان روشی مختصر و آسان برای ارزیابی پیامدهای ناتوانی در این عارضه ارائه شده‌است. این پرسشنامه به منظور ارزیابی بیماران در مراحل اولیه و تحلیل نتیجه درمان کاربرد دارد.

  • پرسشنامه واکنش وزوز گوش (TRQ: Tinnitus Reaction Questionnaire)

TRQ مقیاسی است که برای ارزیابی پریشانی روانی مرتبط با وزوز گوش طراحی شده است.

  • شاخص عملکردی وزوز گوش (TFI: Tinnitus functional Index)

TFI دارای هشت مقیاس است که به مزاحمت وزوز گوش، حس کنترل بیمار، تداخل شناختی، اختلال خواب، مسائل شنوایی، مسائل آرامش، کیفیت زندگی و ناراحتی عاطفی می پردازد.

  • پرسشنامه عملکردهای اولیه وزوز گوش (Tinnitus Primary Functions Questionnaire)

این پرسشنامه هم برای آزمایشات بالینی و هم برای استفاده در کلینیک طراحی شده است که روی چهار حوزه اصلی که می تواند تحت تاثیر وزوز گوش قرار گیرد، تمرکز دارد، 1) افکار و احساسات، 2) شنوایی، 3) خواب و 4) تمرکز. این پرسشنامه به چندین زبان ترجمه شده است و در سراسر جهان استفاده می شود.

  • پرسشنامه ناتوانی وزوز گوش (Tinnitus Handicap Questionnaire)

پرسشنامه ناتوانی وزوز گوش یکی از اولین پرسشنامه هایی بود که برای آزمایشات بالینی طراحی شد. این پرسشنامه به چندین زبان ترجمه شده است و در سراسر جهان استفاده می شود.