تست شنوایی الکتروکوکلئوگرافی EcochG

تست EcochG یا الکتروکوکلئوگرافی چیست؟ همه چیز در مورد تست الکتروکوکلئوگرافی

بخش‌های مختلف گوش، مانند حلزون گوش و سایر اجزای گوش داخلی در پاسخ به امواج شنوایی، انواعی از سیگنال‌های الکتریکی را تولید می‌کنند. از برخی از تست‌ها مانند تست EcochG ، می‌توان برای اندازه‌گیری این امواج الکتریکی و تشخیص برخی از بیماری‌ها استفاده کرد. در این مقاله این تست به‌طور کامل توضیح داده می‌شوید و می‌فهمید با انجام این تست چه بیماری‌هایی قابل تشخیص است؛ به‌علاوه با نحوه انجام این تست و عوارضی که ممکن است داشته باشد، آشنا می‌شوید.

تست EcochG چیست؟

ساختمان گوش، از سه بخش داخلی، میانی و خارجی تشکیل شده است. کار بخش میانی و خارجی گوش جمع‌آوری امواج صوتی و انتقال آن‌ها به گوش داخلی است. اگر شخصی، به ناهنجاری‌های گوش داخلی مبتلا شده باشد، ممکن است، علائم ناخوشایندی مانند شنیدن صدای زنگ، خش‌خش، صدای بوق یا هرنوع صدای آزاردهنده‌ و غیرطبیعی دیگر در گوش، و همچنین، سرگیجه و مشکلات تعادل را تجربه کند. ناهنجاری‌های سیستم دهلیزی گوش (در حفظ تعادل نقش داشته و بخشی از ساختمان گوش داخلی است)، ممکن است نشانه‌ای از بیماری‌های جدی‌تری مانند هیدروپس‌های اندولنفاتیک یا بیماری منیر باشد.

اگر پزشک، شک کند که علائم ایجاد شده در شخص، به ‌دلایلی مانند افزایش تولید مایع در کانال‌ها یا مارپیچ‌های کوچک درون گوش داخلی یا سایر اختلالات گوش داخلی ایجاد شده است، ممکن است برای بررسی وضعیت حلزون گوش و سایر بخش‌های گوش داخلی، آزمایش EcochG گوش یا همان الکتروکوکلئوگرافی را درخواست کند. با انجام این تست، می‌توان از سلامت و عملکرد گوش داخلی باخبر شد و ابتلا به برخی از بیماری‌ها را تایید یا رد کرد.

تست EcochG یا الکتروکوکلئوگرافی، تستی برای اندازه‌گیری پتانسیل‌های الکتریکی تولید شده در گوش داخلی در نتیجه‌ تحریک با صداهای دریافتی است. این تست، شکل تغییر یافته‌ای از تست ABR است. در EcochG برخلاف ABR، الکترودها تا حد ممکن نزدیک به حلزون گوش کار گذاشته می‌شوند. این تست، اغلب برای اندازه‌گیری میزان فشار مایع گوش داخلی (حلزون گوش) انجام می‌شود. در بیماری‌هایی مانند بیماری منیر و هیدروپس‌های اندولنفاتیک، فشار مایع درون گوش داخلی افزایش پیدا می‌کند.

کاربردهای تست الکتروکوکلئوگرافی

تست EcochG ، برای تشخیص بیماری منیر و هیدروپس یا تورم گوش داخلی استفاده می‌شود. ویژگی مشترک این بیماری‌ها عدم تعادل میان فشار بخش اندولنفاتیک و پری‌لنفاتیک گوش داخلی است.

بیماری منیر، با حملات مکرر سرگیجه‌ ناتوان‌کننده، تهوع و استفراغ مشخص می‌شود. بسیاری از افرادی که به این بیماری مبتلا می‌شوند، 10 تا 15 سال پس از تشخیص، دچار درجاتی از کم‌شنوایی یا ناشنوایی می‌شوند. تاکنون هیچ‌روش مؤثری برای جلوگیری از پیشرفت این بیماری شناخته نشده است. این بیماری، بیشتر در افراد 20 تا 50 ساله و در اثر افزایش فشار مایع درون گوش داخلی ایجاد می‌شود. تست تعادل و سرگیجه EcochG ، یکی از روش‌های تشخیص این بیماری است.

هیدروپس اندولنفاتیک، یک اختلال در سیستم دهلیزی گوش داخلی است. وظیفه‌ی این سیستم، حفظ تعادل و درک وضعیت فضایی بدن است. تصور می‌شود که این بیماری ناشی از نوسانات غیرطبیعی مایعی به نام اندولنف، که ساختارهای شنوایی و تعادلی گوش داخلی را پر می‌کند، است. این وضعیت منجر به ایجاد فضاهای متسع شده و از آن به عنوان هیدروپس اندولنفاتیک یاد می‌شود. هیدروپس اندولنفاتیک به عنوان اولیه یا ثانویه شناخته می شود. برای تشخیص این بیماری نیز، می‌توان از تست EcochG استفاده کرد.

همچنین می‌توان از EcochG برای افرادی که ناشنوا هستند، برای بررسی سلامت حلزون گوش استفاده کرد. نتایج تست EcochG ، در نوروپاتی عصب شنوایی و سایر اختلالت منجر به کم‌شنوایی و ناشنوایی، که ممکن است در اثر آسیب به عصب گوش ایجاد شده اما ساختمان حلزون گوش در آن‌ها سالم است، نرمال باشد.

از دیگر کاربردهای تست EcochG ، استفاده از آن به‌عنوان یک شاخص برای نشان‌دادن تغییر موقت در آستانه‌ی شنوایی فرد به دنبال آسیب ناشی از صدای بلند است.

اطلاعات موجود در تست EcochG

از اطلاعات دریافتی از الکترودها، پس از دریافت و پردازش توسط کامپیوتر چندین شکل موج مانند، ایجاد می‌شود. به‌طورکلی دو بخش اصلی در نتایج تست EcochG که برای تشخیص بیماری‌ها اهمیت دارد، پتانسیل جمع (SP) و پتانسیل عصبی (AP) است. هردو این امواج، حاصل نتایج مستقیم تحریک حلزون گوش توسط امواج صوتی است. نکته مهم در نتایج حاصل از تست ECOG، نسبت SP/AP است. افزایش این نسبت می‌تواند نشان‌دهنده‌ی بیشتر از حد فشار مایع گوش داخلی باشد. از این اطلاعات، برای تشخیص بیماری‌هایی که در اثر افزایش فشار مایع داخل گوش داخلی ایجاد می‌شوند، استفاده می‌شود.